სერგეი ეიზენშტეინი თვლიდა, რომ არცერთი საყოველთაოდ მიღებული აკადემიური მეთოდი არ გამოდგება სარეჟისორო ოსტატობის სწავლებისთვის. ვგიკ-ში მისი სემინარების საფუძველი გახდა პრაქტიკუმი – სარეჟისორო გადაწყვეტების მონახვა, იქნება ეს მიზანსცენის პლანირება, მისი ფერების, განათების მხრივ, თუ რაიმე ჟანრული გადაწყვეტა – ჯგუფური მუშაობის დროს. ეიზენშტეინი იძლეოდა ამოცანას – ფაქტობრივად გამოცანას; სტუდენტები სთავაზობდნენ ვარიანტებს, რომლებიც იქვე ანალიზდებოდა და დისკუსიის საგანი ხდებოდა. და ეიზენშტეინი, უპირისპირებდა რა ამ გზით ერთმანეთს აუდიტორიის პასუხებს, აჩვენებდა, თუ როგორ მოიძებნება კომპოზიციური ახსნა. ასე აშკარად, ცაიტლუპის მეშვეობით, იგი უჩვენებდა სტუდენტებს გამოგონების პროცესის მსვლელობას და, იმავდროულად, ამ პროცესის გაცნობიერებას უწყობდა ხელს. რეჟისურის სწავლა, თვლიდა ის, ნებისმიერისთვისაა შესაძლებელი, ოღონდ, ერთს ამისთვის დასჭირდება ორი წელი, მეორეს კი – ორასი.
აქ წარმოდგენილი სემინარების სტენოგრამების სიმოკლე გადმოსცემს სარეჟისორო სახელოსნოში სოკრატული დიალოგების დინამიკას და დაძაბულობას, ეიზენშტეინის მიერ კოლეგების ნამუშევრების მკვეთრ შეფასებებს, საკუთარი შეცდომების ანალიზს და სტუდენტთა ნამუშევრების ზედმიწევნით განხილვას.
გამოცემას თან დართული აქვს, წიგნის შემდგენელის, გერმანელი პროფესორის ოქსანა ბულგაკოვას ბოლოსიტყვაობა.
ავტორი: სერგეი ეიზენშტეინი
გამომცემელი: ოქსანა ბულგაკოვა
ენა: რუსული
მოცულობა: 357 გვერდი
ფორმატი: A5
გამოცემის წელი: 2017, (2019)
ISBN: 9789941274121
სარჩევი და ნაწყვეტი წიგნიდან: PDF (406 KB)
რეცენზია: ბორის კუპრიანოვი (მოსკოვი) »კიდევ ორი კაპიტანი«, ჟურნალი »გორკიში«, 2019 (რუსულად, ბმული)
შეძენა: ბეჭდური წიგნი
შეძენა: ელექტრონული წიგნი
