მარგინალური კინო

კინოს მარგინალიზაცია სათავეს იღებს ლუის ბუნიუელისა და სალვადორ დალის »Un chien andalou«-ში და განსაკუთრებით რენე კლერის »Entr'acte«-ში ექსპერიმენტებიდან.

მარგინალური კინოს პროგრამა არის ატიპიური ფილმებისა და ვიდეოების ანალიზის მცდელობა. ანტინარატიულობა ასეთი ფილმის ერთ-ერთი პრინციპია. ანტინარატიულობა არ არის ტენდენცია, არამედ მხატვრული ინტერესების გადაადგილების მოცემული ვექტორი. სინამდვილეში, კონტრნარატივი არის თხრობასთან ურთიერთქმედების ისეთი ფორმა, როდესაც ის ხდება ვიზუალური ტექსტის დისკრეტული მატრიცის ნაწილი. ამ თვალსაზრისით, ნებისმიერი მხატვრული განცხადება იქცევა პირობით სიუჟეტად, რომლის საზღვრები და მნიშვნელობა დაკავშირებულია მის მუდმივ გადაადგილებასთან პირობითობაში.

ფორმალობა. სწორედ აქ ჩნდება საინტერესო ასპექტი, იმის გამო, რომ ოფსეტს მოაქვს გამოსახულებას სპეციალური შეცვლილი მრავალეკრანიანი მნიშვნელობა. ანტინარატიულობა აერთიანებს მხატვრების ნამუშევრებს იმ პრინციპით, რომ თითოეული მათგანი ავლენს თავისებურ დისკურსიულ მიდგომას თემისადმი. ესთეტიკური ინტერესი დრამატურგიის განადგურებისადმი, ხელოვნების ვიზუალური ნაწარმოების არტიკულაციისადმი სხვადასხვა იდეების, მეთოდების, წარმონაქმნების, ენების ერთობლიობაში იწვევს ახალი ეპოქის მანიფესტს ნარატივის მიღმა და სიუჟეტური ნიშნების მკაფიო სისტემაში.

თეოდიულ რიბო ნაშრომში »შემოქმედებითი წარმოსახვა« სვამს მხატვრული ტექსტის აღქმის პრობლემას; რომელიც უშუალოდაა დამოკიდებული მაყურებლის წარმოსახვაზე, გამომდინარეობს წარმოსახვიდან (ამდენად, მაყურებლის შთაბეჭდილება წარმოადგენს შუალედურ სტადიას ნაწარმოებში ავტორისეულ ცნობიერებასა და ავტორის ტექსტის დამოუკიდებელ ცხოვრებას შორის). ერთმანეთს ეჯახება ავტორის გონების მდგრადობა და მაყურებლის გონების არამდგრადობა. სრულყოფილი ნაწარმოები არაიშვიათად განწირულია დარჩეს გაუგებარი. მაყურებლის გონების მდგრადობის და ავტორის გონების არამდგრადობის მდგომარეობისას, პირველ მათგანს სთავაზობენ გახდეს მონაწილე, დაიკავოს მხატვრის პოზიცია. მერლო-პონტის თვალსაზრისით, რომელიც გადმოცემულია სტატიაში »კინო და ახალი ფსიქოლოგია«, – ანალიტიკური აღქმა, რომელიც იზოლირებული ელემენტების აბსოლუტურ ღირებულებაზე მიგვანიშნებს, შეესაბამება გვიანდელ და განსაკუთრებულ პოზიციას; მეცნიერის პოზიციას, დაკავებულს დაკვირვების, ანუ განაზრების მდგომარეობის პოზიციაში მყოფი ფილოსოფოსისა. ფორმების აღქმა, ფართო გაგებით, სტრუქტურების, ერთობლიობების ან კონფიგურაციებისა – უნდა განიხილებოდეს როგორც აღქმის დამახასიათებელი ან სპონტანური ხერხი“. (»კინო და ახალი ფსიქოლოგია«, მთარგმნელი მიხ. იამპოლსკი).

ფილმების სია:

1) Nicolas Rey. Autrement, la Molussie. 2012. 81’

2) Fernand Deligny. Lе moindre geste. 1971. 96’

3) Marie Losier. Tony Conrad. Dreaminimalist. 2008, 27’

4) Muito Romantico. Distruktur. 2016

5) Dmitry Bulnygin. The Flowers. 2009

6) Yves-Marie Mahé. Touch moi pas! 2011. 2’

სამუშაო ენა: ინგლისური

დასწრება თავისუფალია!